W 1945 r., wraz z upadkiem Japonii, na terenie Laosu powstaje antykolonialny ruch Lao Issara, który ogłasza niepodległość. Przywódcą kraju zostaje książe Phetxarāt, który mianuje ministrem obrony swego przyrodniego brata Souphanouvonga. Souphanouvong, zwany Czerwonym Księciem, większość II wojny światowej spędził w wietnamie u boku Ho Chi Minha. W wyniku francuskiej interwencji w 1946 r. Lao Issara traci władzę i zostaje zmuszona do utworzenia rządu emigracyjnego w Tajlandii. Francuzi tworzą monarchię konstytucyjną pod swoim protektoratem. Król Sisavang Vong zwolennik francuskiej obecności, zdetronizowany przez Lao Issara, ponownie zostaje królem Laosu. Pogarszająca się sytuacja francuzów w Wietnamie doprowadza do ogłoszenia przez Laos niepodległości w 1950 r. Równocześnie Laos usiłuje zostać członkiem ONZ, jednak jego starania zostają zablokowane przez ZSRR. Pomimo ogłoszenia niepodległości kraj pozostał uzależniony od Francji zarówno militarnie, jak i ekonomicznie. Dopiero zakończenie I wojny indochińskiej i konferencja w Genewie (1954 r.) doprowadzają do pełnej niezależności kraju.