Podobnie jak w innych krajach bloku wschodniej, w latach 70., prowadzono politykę podobną jak w ZSRS.  Nastąpiła pewna liberalizacja życia społecznego. W styczniu 1977 r. opublikowana została deklaracja Karty 77 – niezależnej inicjatywy na czele z Václavem Havlem, Jan Patočką i Jiřím Hájkiem – wielu spośród jej 242 sygnatariuszy zostało poddanych represjom. Organizacja przypominała m.in. o podpisanych i ratyfikowanych przez Czechosłowację traktatach gwarantujących prawa człowieka i wolności obywatelskie, stwierdzając, że prawa te są w Czechosłowacji łamane. Karta ta została potępiona przez władze komunistyczne.

W 1978 roku powstał Komitet Obrony Niesprawiedliwie Karanych, wzorowany na polskim Komitecie Obrony Robotników. Spróbowano ją zlikwidować, jednak aresztowania działaczy tylko zwiększyły jej liczebność.

Część Czechów i Słowaków wybrało inną drogę sprzeciwu wobec polityki w kraju. Np. w latach 1979-80 ponad 70 000 obywateli emigrowało do krajów zachodnich. Wykorzystywali do tego np. wyjazdy turystyczne do Jugosławii.