Chiny do śmierci Mao

Maoizm, czyli chińskie rozwinięcie marksizmu-leninizmu, był komunizmem narodowym (w przeciwieństwie do sowieckiego, międzynarodowego). Pomysł Mao Zedonga, aby nadać komunizmowi cech narodowych, stanie się inspiracją dla wielu innych działaczy komunistycznych, zwłaszcza z krajów tzw. trzeciego świata. Mao Zedong był również autorem jednych z największych i najstraszniejszych eksperymentów komunistycznych: „wielkiego skoku naprzód”, który miał w krótkim czasie przekształcić Chiny w potęgę przemysłową (1958-1962) oraz „rewolucji kulturalnej” (1966-1969 r., a de facto aż do 1976 r.). Oba zakończyły się tragicznie – śmiercią milionów osób oraz zrujnowaniem gospodarki.
Mimo bliskości ideologicznej, Chiny nie zawsze pozostawały sojusznikiem ZSRS. Relacje między dwoma komunistycznymi potęgami pogorszyły się zdecydowanie w 1969 r., co zaowocowało m.in. wizytą w Chinach amerykańskiego prezydenta Richarda Nixona (1972 r.)
Mao Zedong zmarł w 1976 r. Jest uważany za jednego z największych zbrodniarzy w historii świata. Przypisuje mu się śmierć ponad 60 mln ludzi. Jego następca, Deng Xiaoping, odszedł od maoizmu na rzecz socjalizmu rynkowego oraz dengizmu (marksizmu w duchu konfucjańskim).