Rewolucja

Finansowany przez niemiecki Sztab Generalny przewrót, jaki miał miejsce 7 listopada (25 października według obowiązującego wówczas w Rosji kalendarza juliańskiego) 1917 r. otworzył drogę do praktycznej realizacji utopijnych założeń ideologii stworzonej przez niemieckich filozofów. Bolszewicy, pomimo deklarowania postępowo-reformatorskiego programu, nie pozostawiali złudzeń, jakimi środkami planowali zaprowadzić w kraju ustrój komunistyczny. Kiedy okazało się, że w wyborach do Zgromadzenia Ustawodawczego przeobrażonej rewolucją Rosji uzyskali zaledwie 25% głosów, Zgromadzenie zostało rozpędzone przez żołnierzy powołanej przez nich Czerwonej Gwardii, a manifestacje w jego obronie krwawo stłumione. Zdobytą przewrotem władzę w praktyce realizowała tzw. Rada Komisarzy Ludowych, pełniąca rolę Tymczasowego Rządu Robotników i Chłopów. Pozostałe organy władzy, jak np. Wszechrosyjski Centralny Komitet Wykonawczy (jako namiastka parlamentu) pełniły raczej funkcje fasadowe, pozbawione realnego wpływu na kształt wprowadzanego ustroju. Ten zaś Rada Komisarzy ustalała dekretami, z których jednym z pierwszych było ponowne wprowadzenie w kraju cenzury.

Nad praktyczną realizacją dekretowanych rewolucyjnych reform czuwać miała specjalnie w tym celu powołana komisja, jaką była Wszechrosyjska Komisja Nadzwyczajna przy Radzie Komisarzy Ludowych do Walki z Kontrrewolucją i Sabotażem (późniejsza Wszechrosyjska Nadzwyczajna Komisja do Walki z Kontrrewolucją, Sabotażem i Nadużyciami Władzy – osławiona WCzK, tzw. Czeka). Jej podstawowym zadaniem było zaprowadzenie w kraju rewolucyjnego terroru, który miał uniemożliwić obalenie nowej ludowej władzy i należycie ją utrwalić. Ofiarami Czeka padały przede wszystkim niebezpieczne „elementy kontrrewolucyjne”, mogące kwestionować nowe porządki – urzędnicy starego reżimu, oficerowie dawnej armii carskiej, właściciele ziemscy, duchowni, przemysłowcy, arystokracja. Słowem wszyscy właściciele środków produkcji oraz wyzyskiwacze owoców pracy proletariatu wedle definicji Marksa. Terrorem zaprowadzano również nowe porządki gospodarcze, w tym szczególnie opłakany w skutkach tzw. komunizm wojenny. Była to próba wprowadzenia w życie teoretycznych założeń ekonomicznych zawartych w myślach Marska i Engelsa – monopolizację środków produkcji poprzez faktyczną likwidację sektora prywatnego w gospodarce, powszechny obowiązek pracy, zniszczenie wartości pieniądza poprzez sztuczną hiperinflację, próbę wprowadzenia centralnego systemu dystrybucji i reglamentacji oraz stworzenie scentralizowanego planowania niemal wszelkiej aktywności ekonomicznej. Gorzkim owocem tych utopijnych teorii było gwałtowane załamanie się gospodarki kraju i jego anarchizacja.