W zgodnej, aczkolwiek nie artykułowanej wprost opinii jego następców, Lenin zaprzepaścił wielką szansę na ekspansję rewolucji przynajmniej na gruncie europejskim, a może nawet światowym. Bolszewicy jednak nigdy nie zrezygnowali z internacjonalnego aspektu wyznawanej przez siebie idei. U schyłku lat 20. XX w. wyczekiwali jeszcze dogodnego momentu dla kolejnego marszu na zachód, lecz wraz ze stopniowym dogasaniem nastrojów rewolucyjnych w Europie Zachodniej, zdecydowali się realizować go innymi środkami. Najważniejszą z nich był zdecydowanie Komintern– zwany także III Międzynarodówką Komunistyczną. Była to organizacja międzynarodowa zrzeszająca partie komunistyczne z kilkudziesięciu państw z całego świata z zadaniem propagowania idei komunistycznych i przygotowywania gruntu do wszechświatowej rewolucji proletariackiej. Oficjalnie niezależny, był jednak całkowicie podporządkowany władzom Związku Socjalistycznych Republik Sowieckich – ZSRS (oficjalna nazwa państwa jaką przyjęto w 1922 r.). A te traktowały go jako narzędzie infiltracji oraz oddziaływania na ojczyzny poszczególnych partii komunistycznych. Do pewnego momentu zaspokajał także internacjonalne założenia ruchu komunistycznego, miał stanowić kuźnię dla późniejszych kadr partyjnych poszczególnych krajów.
Propaganda stosowana zarówno w ZSRS jak i innych państwach dotkniętych czerwona zarazą, skutecznie indoktrynowała szerokie masy społeczeństwa.
Komintern był marionetkowym tworem stworzonym na zlecenie Lenina, zrzeszał i podporządkowywał Moskwie większość partii komunistycznych w latach 1919-1943.